ups en downs

11 Maart, dat betekend dat ik hier nu een maand precies ben! en in plaats van het te vieren met taart zoals mijn lieve Oostenrijkse klasgenootje mij aanbeval (dit heb ik opgezocht op internet) eet ik een gezond bordje melk met special K.

mijn vorige reisverslag stopte bij mijn eerste Turkse les. een les waar ik mij bijna een maand op heb zitten verheugen. de les was een introductie dus ik heb nog geen Turkse woorden geleerd. maar toch was het erg leuk. mijn lerares lijkt streng en strikt. maar haar Engels is ge-wel-dig en ze is verschrikkelijk gezellig. maar toch had ik even de schrik te pakken als ik hoor dat de Mid-Term toets (de tussentoetsen) van de Turkse lessen op 18 April zal zijn. de dag dat ik terug naar Nederland ga vliegen voor papa's 50ste verjaardag (sorry pap;P). na een mailtje gestuurd te hebben kom ik er achter dat mijn lerares ook erg sympathiek is en dat ik de toets op een ander moment mag maken.

het weekend daarna regent het de hele tijd. toch ben ik het sportpark ingedoken en ben ik naar het Europese gedeelte geweest om naast de Hagia Sophia (een nogal bekende moskee) mijn museumkaart op te halen. daarna ben ik samen met mijn Duitse vriendinnetje Sarah, wat ik ondertussen echt een vriendin kan noemen, naar Taksim geweest. ik zie het bekende taksim plein en loop door de langste winkelstraat die ik ooit gezien heb. ik zie veel bekende winkeltjes en ze hebben ook een Accessorize. we drinken cay (thee) latte bij de Starbucks. daarna reizen we naar Levent. daar gaan we samen met Matthias onze reis boeken.
we gaan namelijk de laatste twee weken met wat mensen door Turkije reizen. op de planning staat nu; de zwarte zee, Izmir, Pamukkale en Antalya. ik twijfel nog of ik ook een weekend mee ga naar Griekenland.

ik heb ook de eerste Nederlandse studenten ontmoet. 2 meisjes uit utrecht die ergens in het noorden studeren. ik heb nog nooit zulke geld-geobserdeerde-kijk-mij-eens-ik-ben-hier-omdat-het-moet-en-niet-omdat-ik-enig-respect/interesse-voor-de-turkse-gemeenschap-heb-tutjes ontmoet. ik schaamde me zelfs voor hun (en daarmee mijn) nationaliteit. ze waren onbeschoft en tellen de dagen af totdat ze naar huis mogen. ook hadden ze een heel negatief beeld van de Turkse cultuur. terwijl ik me nog nooit zo thuis gevoeld heb in een stad buiten Nederland. ik verontschuldig me tegenover de andere erasmus studenten en ben blij dat ik niet zo ben.

na een drukke week met veel uitjes en gezellig uit eten gaan met alle erasmus studenten kom ik thuis. en ja, het voelt echt als thuis. Sonay is een schat hoewel ik me soms erg aan haar kan storen. Sonay kookt kippen levertjes voor me en leert me backgammon spelen.

ook heb ik mijn eerste emotionele dag. uit het niets begin ik te huilen. nou ja, uit het niets. ik kijk een serie waarin er iets emotioneels gebeurt. daarna zet ik snel een zielige film op zodat ik lekker anderhalf uur lang een rede heb om lekker te snotteren. daarna is het ook weer goed.

een week vol ups en downs. het weer is vooral een down omdat ik weet dat het zonnetje zo lekker schijnt in Nederland en ik hier niet weg kan zonder paraplu. verbaasd kijken mijn klasgenoten als ze zien dat ik de paraplu tevoorschijn haal. een jongen uit Belarus verteld dat hij geeneens een paraplu heeft thuis.

aankomende donderdag ga ik op reis naar Cappadocia. ik hoop dat het weer meezit want dan ga ik een ballonvaart doen. dus het volgende verslag wordt er één om niet te missen. beter gezegd mijn volgende week wordt er één om nooit te vergeten. daar zorg ik wel voor!