inpakken!!!!!!

mijn volgende reisverslag, niet zoals gewoonlijk op dinsdag maar met een hele goede rede op donderdag.
bewust heb ik niet tegen iedereen gezegd dat mijn reis op 18 april naar Nederland op losse schroeven stond. het is namelijk de bedoeling dat als je in Istanbul aankomt je een verblijfsvergunning aan moet vragen. mijn afspraak op het politie bureau had ik op 2 April (woensdagavond). het probleem was dat alle erasmus studenten mij vertelde dat je pas 4 tot 6 weken later echt je verblijfsvergunning op kunt halen en dat je voor die tijd niet mag reizen.
iedereen die kan rekenen weet dat ik dus niet naar Nederland zou kunnen komen. naar veel telefoontjes met vliegvelden, ambassades, politiebureaus en zelfs de marechaussee in Nederland en Istanbul was ik terug bij af. het vliegveld zei nee, de marechaussee zei ja, of toch weer niet en de ambassade stuurde me door naar het politiebureau. die dus geen engels spreken.
gewapend met mijn huisgenootje ging ik dan gisteravond op weg naar Fatih (zo'n 2 uur reizen). uiteindelijk kreeg ik het verlossende woord dat ik 17 April (een dag voor ik naar Nederland vlieg) mijn verblijfsvergunning op kan halen!
helaas moest ik wel vanochtend terug komen om te betalen..... 2 uur heen, en twee uur terug!

maar dit is helaas niet het enige wat mij afgelopen week bezig heeft gehouden. ook een pakketje bezorgen blijft lastiger dan gedacht. mijn Facebook bericht verteld dan ook alles in het kort (voor degene die het nog niet meegekregen hadden):

Probeer nooit, maar dan ook nooit iets naar Istanbul te versturen! Om het te versturen moet je alles 1 voor 1 wegen, het versturen kost 20 euro en dan is het 2 weken onderweg (ja het kan ook per vliegtuig in 2 dagen maar dan kost het 200 euro!) om het op te halen wordt je niet alleen naar het verkeerde postkantoor gestuurd (zo'n half uur reizen) maar moet je uiteindelijk ook nog legitimeren (op mijn huisgenootje's naam) meer dan 2 uur wachten voor ze ein-de-lijk bij me is. Moet ik ook nog eens 90 lira betalen! Bij thuiskomst: alles geruïneerd omdat de pesto kapot is gegaan in de doos. Alles nat en vies... En die lucht!

daarmee is alles gezegd.
het verbaasde mij vooral dat dit alles zo strikt gaat. terwijl er verder totaal niets volgens de regels gaat. maar zoals mama wijs sprak ben ik hier naartoe gekomen om het avontuur aan te gaan. en dit soort dingen horen daar natuurlijk ook bij!

maar deze week bracht ook veel leuke dingen met zich mee. ik heb heerlijk thee gedronken op een dakterras waarbij ik uitzicht had op duizenden schotels (het blijven natuurlijk turken;)). van wie het dakterras was is mij nog steeds niet duidelijk. ik ben twee keer uit eten geweest. beide keren koste het me minder dan 10 lira. en ik kan gelukkig iedere dag zonder jas naar buiten.

na het goede nieuws van gisteren dat ik bij de verjaardag van mijn paps aanwezig kan zijn is de glimlach niet meer van mijn gezicht af te vegen. ik schrok wel even toen ik een uurtje geleden ineens op schoolterrein de andere kant op getrokken werd omdat er gevechten bezig waren. (maak je niet druk mama!) maar ik zweef nog steeds bij de gedachten dat ik over 2 weken weer zal vliegen. ik denk nu al na over de dingen die ik mee moet nemen. want in plaats van het verwachte weekend dat ik thuis zou zijn, blijf ik 10 dagen thuis zodat ik ook koningsdag thuis kan vieren.

nu weer op naar mijn leerwerk voor mijn eerste spannende toetsweek!!!
iyi aksamlar!